راهبرد نجات اقتصاد ایران

طی سه سال گذشته مرتب نسبت به خیانتهای مسلسل وار دولت روحانی هشدار دادم کسی این هشدارها را جدی نگرفت؟

مرتب و به تفصیل توضیح دادم تمام سیاست‌های اتخاذی ایشان عینا اجرای اوامر صندوق بین المللی پول و سیاست‌های نئولیبرالی آمریکایی است .

کسی التفات نکرد؟

اگر روحانی لباس روحانیت نداشت اگر صورتش را چهار تیغه اصلاح کرده بود همان هشدار سال 1396 من کافی بود ( راهبرد شماره 73 ) او را به اشد کفر متهم و برکنار کنند.

اما خرقه روحانیت پوشیدن و قیافه مصلحانه گرفتن بسیاری را خام کرد.

بارها هشدار دادم آقا این شخص بدتر از هواید بدتر از آموزگار بدتر از سرلشگر ازهاری دارد خیانت می‌کند؟

سند روی میز گذاشتم اما باز بسیاری خود را به خواب زدند و جمله انشاالله گربه است تکرار کردند.

گفتم سگی کثیف خیس شده در منجلاب است در ساحت مسجد ایران باور نکردند نخواستند باور کنند چون مواجب که برقرار بود .

سمت‌ها و القاب هم استمرار داشت چه نیاز به تغییر ؟

اینک نامه چاپ شده دکتر توکلی به آقای روحانی را مطالعه کنید دقیقا شرح جلسات رفت و آمد و موضوع مورد گفتگو را ثبت کرده و برای مردم منتشر نموده است .

این نامه اگرچه محتوی آن یک درخواست است مبنی بر اینکه آقای روحانی برای نجات کشور دست از پیروی اقتصاد آزاد بر دارید؟

اما در متن خود گویای وابستگی شدید فکری آقای روحانی به صندوق بین المللی پول است.

هر جا که آقای روحانی با درخواست دکتر توکلی مخالف بوده پاسخ داده دولت راه خودش را می‌رود.

خودش انتخاب می‌کند ( در واقع دهان کجی آشکار به درخواست آقای توکلی بوده به تو چه ربطی دارد من می‌دانم و دولت در حالیکه دولت و شخص روحانی یکی هستند وزرا در حد و قیافه اسقلال و مخالفت با روحانی نبوده و نیستند)

این نامه گویای خیانت تمام عیار شخص روحانی است به کشور.

خیانتی که هنوز استمرار دارد حتی در این دوران کولاک کرونا.

من بار دیگر خواستار برکناری و محاکمه خائن به کشور ( آقای روحانی هستم )

قبل از آنکه دیر شود کاری باید کرد؟

اگرچه مجلس قبل نخواست یا نتوانست روحانی را استیضاح کند اما امید است مجلس یازدهم این کار صورت دهد.

اینک متن کامل این درخواست آقای دکتر توکلی به نقل از سایت الف اینجا مشاهده کنید خود گویای هزار نامه است.

به گزارش الف، احمد توکلی رئیس هیئت مدیره دیده‌بان شفافیت و عدالت طی نامه‌ای به حسن روحانی رئیس جمهوری، خواستار حمایت فعالانه و موثر از اقشار ضعیف و واحدهای تولیدی شد.

متن کامل این نامه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

برادر ارجمند جناب آقای روحانی
رئیس محترم جمهور؛

سلام علیکم

شرایط سخت و بی‌نظیری است. ماجرای کوید۱۹ فاجعه‌ای بین‌المللی در عرصه سلامت است با ابعادی بی‌سابقه. چه کسی تصور می‌کرد جهان به بلایی دچار شود که راه مبارزه با آن، زندانی شدن داوطلبانه یا اجباری چند میلیارد انسانی باشد که نمی‌دانند کی رهایی می‌یابند! ویروس و ساختار آن چندان شناخته شده نیست و کشف و ساخت واکسن و داروی آن نیز زمان بر است. شیوع سریع این ویروس همه کشورها را گرفتار شوک سلامت و شوک اقتصادی مخرب که نه دقیقاً طبیعتشان روشن است و نه مدت دوام آنها. ولی تمرکز بر مهار و نابودی کُرونا و نجات جان مردم، بی‌تردید مهمترین و فوری‌ترین وظیفه دولت است هرچه هم هزینه بردارد، دولت باید تأمین کند. حتی اگر پیش از کرونا، بودجه دولت تحت فشار کسری بوده و دولت مجبور به استقراض جدید باشد. دولت ما با نخستین بودجه تخصیصی یکصد هزار میلیارد تومانی کارنامه قابل قبولی در این مورد دارد.

جناب آقای رئیس جمهور!

جنابعالی از کل ماجرا آگاهید ولی نکته‌های نیز وجود دارد که درخور توجه ویژه شماست. آنچه در بندهای زیر تقدیم می‌شود، عمدتاً از متن مقالات صندوق بین‌المللی پول (IMF) یا مؤسسات معتبر دیگر آمریکایی و اروپایی است که غالباً مرجع آن‌ها ذکر شده است.‍‍ ‍‍

۱. تعطیلی اکثر فعالیت‌های اقتصادی و خانه‌نشینی اجباری، بیکاری بسیار گسترده‌ای را در پی داشت. به پیش‌بینی سازمان بین‌المللی کار، ادامه تعطیلی کرونایی، نرخ بیکاری را به ۲۵ درصد می‌رساند و به گسترش فقر در جهان می‌انجامد و ۸۰ درصد بنگاه‌های‌ کوچک و متوسط را دچار بیشترین آسیب‌ می‌کند همچنین ۴۳ میلیون نفر فقط در آمریکا بیمه سلامت خویش را از دست می‌دهند.

۳. مهم‌ترین بخش اقتصاد سرمایه‌داری بازار مالی است. ثبات این بازار برای نظام سرمایه‌داری به منزله هوا برای تنفس انسان است که اگر نباشد، بازار از پا میافتد و اقتصاد را با خود به زیر می‌کشد. صحبت از سرمایه است که در غرب اصالت دارد. سرمایه، زودرنج و خودخواه است و به محض احساس خطر و ترس از شکست، بازار را ترک می‌کند. اواسط فوریه ۲۰۲۰ همین که ترس از جهانی‌شدن اپیدمی‌به سراغ سرمایه‌داران حاضر در بورس آمد، به سرعت سهام برای فروش عرضه شد که قیمت سقوط کرد و بازارها به طور بی‌سابقه‌ای دچار چالش بی‌ثباتی مالی، اقتصادی و بهداشتی شدند. این وضعیت موجب شد شرایط تخصیص اعتبارات به سخت‌ترین حالت خود برسد، هزینه استقراض بالا رود و رکود موجود به شدت افزایش یابد. بانک‌ها مازاد منابع دارند چون ترجیح می‌دهند که پول را احتکار کنند و آن را به متقاضیانی که احتمالاً وام دریافتی را نمی‌توانند پس دهند، وام ندهند. در بحرانی که کرونا به وجود آورده، اقتصادهای نوظهور گرفتار شدیدترین فرار سرمایه در تاریخ خویش شدند.

فدرال رزرو به سرعت نرخ بهره را به نصف و بین صفر و ۲۵/۰ (بیست و پنج صدم) درصد کاهش داد تا بانک‌ها نه تنها قادر به بالا بردن نرخ نباشند؛ بلکه مجبور به کاهش باشند و خانوارها و شرکت‌ها انگیزه تقاضای وام و دریافت اعتبار را پیدا کنند.

اگر تأثیر منفی بحران بانک‌ها بدتر شود، بانک مرکزی باید با پشتیبانی مستقیم مالی یا معافیت مالیاتی به بانک‌ها کمک کند یا به خانواده‌ها و شرکت‌ها یارانه بدهد که بتوانند بدهی خود را ادا کنند (توجه بفرمایید که راه‌حل‌ها، بانک محور است و هیچ باری بر دوش سرمایه‌داران و سهامداران نمی‌گذارند.)

در وضعیت کرونایی، کاهش اعتماد مصرف‌کننده و بیکاری و فقر موجب سقوط تقاضای کل و رکود سخت جهانی است. عرضه کل نیز در اثر ریسک و نااطمینانی و افت تجارت خارجی، دچار وقفه جدی می‌شود. مجموعه این عوامل، قیمت تمام شده را بالا می‌برد که خود شوک بهره‌وری محسوب می‌گردد کشورهای صادرکننده نفت دچار مشکلات بزرگ‌تر و متنوع‌تری شده‌اند.

۳. در همین چندماهه تحقیقات بسیاری درباره بحران کرونا انجام شده ولی نتایج یکسان نبوده است. اختلاف، ناشی از بی‌سابقه بودن بحران سلامت و ناشناخته بودن طبیعت ویروس و کارکرد آن و فقدان دانش کافی درباره انواع شوک‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از بحران سلامت و مدت پایداری هر یک از آن‌ها است. ؛ اما مطالعات در این هم نظراند که اگر کرونا در جامعه‌ای پیدا شود که پیش از آن، فقر و نابرابری در آن سابقه دارد، تأثیر کرونا از حیث تلفات (با فرض ثبات سایر شرایط)، هزینه‌های اقتصادی، نابرابری درآمد و دارایی و فقر در آن‌ها شدیدتر خواهد بود.

۴. نظام سرمایه‌داری غرب برای نجات از این بلای هولناک، پس از جدی شدن ماجرا، نخست هرچه توانست برای نجات مردم اعتبار تخصیص داد. برآورد این است که پیروزی در جنگ با کرونا با استراتژی نرم، حداقل یک تا دو فصل زمان می‌برد و بعد مرحله بازسازی آغاز می‌شود که اقتصاد، شاید با گام‌های کوچک به حال سابق برگردد. سرعت دوران بازسازی به نحو تعیین‌کننده‌ای به سیاست‌های اجرا شده در دوران بحران، بستگی دارد. اگر کارگران بدانند کارفرما اخراجشان نمی‌کند، اگر مستأجران خاطرجمع باشند که صاحب‌خانه اثاثشان را بیرون نمی‌ریزد، اگر شرکت‌ها مطمئن باشند که با کمک دولت می‌توانند از ورشکستگی برهند و کسب‌وکارها به محفوظ ماندن شبکه تجارت باور داشته باشند، بازسازی زودتر و آرام‌تر به انجام می‌رسد. این فرایند برای کشورهای پیشرفته مشکل عمده محسوب می‌گردد. (با اینکه قدرت تحمل افزایش بسیار غیرعادی هزینه‌ها را دارند) اما مصیبت برای کشورهای کم‌درآمد درحال‌توسعه و اقتصادهای نوظهور است که در این وضعیت بحرانی، گرفتار فرار سرمایه هستند؛ مانند اندونزی که پس از کرونا با فرار سرمایه به میزان ۱۶۷.۹ تریلیون روپیه روبه‌رو شد. مثال دیگر هند است که تنها در ماه مارس تحت تأثیر کوید ۱۹ سرمایه‌گذاران خارجی ۱۶ میلیارد دلار را از این کشور، بیرون کشیدند. در اثر این بحران ورود سرمایه خارجی به بازارهای نوظهور در ۲۰۲۰ به میزان ۵۳ درصد کاهش یابد.

۵. سیاست‌های دوران مهار، باید سه وظیفه را انجام دهد:

‌أ) فعالیت‌های بخش‌های اساسی را تضمین کند. در این مسیر، سهمیه‌بندی، کنترل قیمت‌ها و اعمال قوانین ضد احتکار در کمبودها به کار گرفته می‌شود.

‌ب) منابع کافی برای حمایت دولت از آسیب دیدگان از بحران را تأمین کند.

‌ج) از ایجاد اختلال بیش از حد اقتصادی جلوگیری کند.

سیاست‌ها باید از روابط بین کارگران و کارفرمایان، تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان، وام‌دهندگان و وام‌گیرندگان محافظت کنند تا با رفع اضطرار، با حفظ مناسبات درخور، تجارت بتواند به طور جدی از سر گرفته شود. حکومت باید حمایت‌های ویژه کند؛ چه از خانوارهایی که کار و درآمدشان را از دست داده‌اند و حالا برای خانه‌نشینی، باید کار و حداقل معیشت برایشان تضمین شود، چه شرکت‌های خصوصی با اقداماتی شامل یارانه مزدی، آسان ساختن کمک‌های دولتی مانند بیمه بیکاری، برنامه‌های بزرگ وام و ضمانت، تزریق مستقیم سرمایه به شرکت‌ها؛ و اگر وضع بدتر شود، می‌توان به ایجاد یا گسترش هلدینگ‌های بزرگ دولتی برای اداره شرکت‌های خصوصی درهم‌ریخته نیز فکر کرد. حتی ممکن است دولت برای تضمین دسترسی به تدارکات دوره جنگ با کرونا، به اقدامات تحکم‌آمیزتر و از پیش اعلام نشده‌ای دست بزند، مانند تغییر اولویت‌ها به نفع قراردادهای دولتی مربوط به مواد اولیه و محصولات نهایی حساس، یا الزام به تغییر خط تولید و ملی کردن موردی بنگاه‌ها. منطق دخالت‌های بزرگ دولت در اقتصاد این است: تا زمانی که این وضعیت ویژه تداوم دارد، برای تغییر، هر کار لازمی‌را باید انجام داد. به شرط آنکه هم با شفافیت تام باشد و هم دوره اجرای آن سیاست معلوم باشد. البته به دلیل نا اطمینانی سنگینی که بر ماجرا سایه انداخته، شرط دوم عملاً چندان رعایت شدنی نیست.

۶. ملاحظه می‌فرمایید که تمام سیاست¬ها و مواضع، نافی مبانی اقتصاد بازار آزاد است، از سهمیه‌بندی تا ملی کردن صنایع، از یارانه مزدی تا تشکیل هلدینگ‌های دولتی برای مدیریت و یا مالکیت شرکت‌های خصوصی. این‌ها کفریاتی تلقی می‌شد که در نظام بازار نباید از آن‌ها سخن گفت، چه رسد به آنکه متولیان معبد نظام سرمایه‌داری غرب یعنی صندوق بین‌المللی پول با صراحت بر آن‌ها اصرار بورزند. عباراتی که در مقالات IMF یا منابع معتبر دیگر درباره کرونا، به کار رفته است، گویی عبارت‌ها و جملات نطق یا نوشته رهبر یک دولت تمرکزگرای ضد بازار و مارکسیستی است. ولی آن‌ها به این حرف‌ها اعتنایی ندارند. منطق آنان درست است.

می‌گویند این‌ها را قبول نداریم ولی شرایط اقتضاء دارد که تمام آنچه را کفر محض می‌انگاشتیم، حالا به عنوان داروی شفابخش دردهای اقتصادی ناشی از یک بلای طبیعی، به دنیا اعلام ‌کنیم؛ البته این به طور ضمنی، یک اعتراف است، اعتراف به اینکه اگر بحران کمی‌تندتر شود، نظام سرمایه‌داری غرب عاجز از اداره جامعه است و باید از نسخه‌های رقیب استفاده کند. با وجود این در رعایت اقتضائات از حرفشان کوتاه می‌آیند؛ در مدل سرمایه‌داری رایج، رشد تنها هدف سیاست‌های دولت است. سرمایه به شدت مقدس است. در همین ماجرا ملاحظه بفرمایید که هیچ خطری متوجه سرمایه نیست و دولت هیچ باری را به دوش صاحبان سرمایه نمی‌گذارد.

آن‌ها محق‌اند که اگر مشتری ندارند، بلافاصله کارگرانشان را اخراج کنند، این دولت است که حتی بیمه‌نشدگان را باید از جیب مالیات‌دهنده آمریکایی پوشش دهد و نباید هیچ مسئولیت اجتماعی را متوجه کسانی که باعث بیکاری کارگران شده‌اند بکند. اگر سرمایه‌داران ارزش سهامشان در بازاری در حال کاهش است بدون هیچ مانعی و بازخواستی حق دارند که در چشم برهم¬زدنی سرمایه خود را جابجا کنند و باز این تنها دولت است که باید در بورس دخالت کند و آن را از سقوط برهاند؛ به کسی حق نمی‌دهند تا از سرمایه‌داران بپرسد شما که تا این گاو سرِحال بود، هرچه شیر داشت، می‌دوشیدید، حالا که بدحال شده چرا لگدش می‌زنید؟ در تمام این مقالات یک انتقاد متوجه سرمایه‌داران نمی‌شود که اگر آزمندی سیری¬ناپذیر آنان نبود، اساساً بحرانی پیش نمی‌آمد که دولت دست در جیب مالیات‌دهندگان بیچاره کند.

طبیعی است که وقتی چندین قرن متمادی به جامعه القاء شود که تولیدکننده‌ای عاقل است که تنها به فکر حداکثر‌سازی سود خودش باشد. اثر صورت بخشی (Formative) تبلیغ چنین تصویر ناقص و زرپرستانه¬ای از انسان، تربیت همین سرمایه‌دارانی است که به محض توجه کمترین خطری به سرمایه‌شان با خودپرستی تمام، بازار را ترک می‌کنند و صدها هزار سهامدار خرده‌پا را به خاک سیاه می‌نشانند و با احتکار پول، هزینه تأمین اعتبار را برای وام‌گیرندگان، بالا می‌برند.

۷. در ایران، اقتصاددانان دو دسته‌اند: دسته‌ای که رشد محورند و دسته دیگری که رشد و عدالت را توأمان تعقیب می‌کنند. هر دو را موضوع سیاست‌گذاری دولت می‌دانند و سپردن توزیع درآمد را به بازار، موجب اختلاف طبقاتی بیشتر و ناپایداری رشد می‌دانند. اقتصاددانان رشدمحور، بیش از سی سال است که مدل نئوکلاسیک بی‌اعتنا به عدالت را وحی منزل می‌شمارند و بر آن‌اند که اگر رشد را محور قرار دهیم، آثار نشتی سودجویی سرمایه¬داران به فقرا می‌رسد و مدعی‌اند که دنبال کردن عدالت، موجب کاهش نرخ رشد می‌شود. بعضی از این اقتصاددانان، نظر علمی‌و باور خویش را می‌گویند و تعقیب می‌کنند اما برخی از همین دسته از اقتصاددانان یا خود سرمایه¬دارند یا با آن‌ها هم‌کاسه‌اند و اصرارشان بر مدل رشدمحور در ایران به قصد جلب منافع بیشتر برای خود و همپالکی‌هایشان است. ۳۱ سال پیروی از مدل صندوق بین‌المللی پول در ایران، چه نتیجه‌ای جز فقیرتر شدن فقیران و ثروتمندتر شدن ثروتمندان داده است؟

جناب آقای روحانی!

۸. تصویر فقر و نابرابری در ایران امروز چگونه است؟ بر اساس ارقام ۳۱ خرداد ۹۷ بانک مرکزی، از مجموع مبلغ سپرده‌های بانکی اشخاص حقیقی (افراد) ۵۲ درصدش به ۴/۰ (چهار دهم) درصد کل تعداد حساب‌های سپرده تعلق دارد و بقیه ۴۲ درصد کل مبلغ سپرده‌ها به ۹۹/۶ (نود و نه و شش دهم) درصد تعداد حساب تعلق دارد. ۹۶/۷ (نود و شش و هفت دهم) درصد حساب‌های سپرده اشخاص حقیقی، زیر ۱۰ میلیون تومان موجودی دارند که جمع موجودی آنها ۱۴/۵ (چهارده و نیم) درصد مبلغ کل سپرده‌هاست، در حالی که ۰/۱ (یک دهم) درصد تعداد کل حساب‌ها جمعاً مالک ۱۸/۵ درصد کل سپرده است.

۹. صد مبلغ کل سپرده‌ها هستند (حساب‌هایی که هر کدام بیش از یک میلیارد تومان موجودی دارند).

۱۰. وضعیت در پرداخت تسهیلات نیز فاجعه‌بار است. معوقات بانکی مربوط به حدود ۱۵۱۳۰ فقره تسهیلات بزرگ پرداخت شده بانک‌ها، بیشتر است از معوقات مربوط به ۲۸ میلیون و ۳۰۰ هزار فقره‌ای که در آنها تسهیلات کوچک داده شده است! گیرندگان تسهیلات بانکی بزرگ با مانده ۵۸۰ هزار میلیارد تومان که ۱۱۲ هزار میلیارد تومان آن، یعنی ۱۹/۳ (نوزده و سه دهم) درصد آن، بدهی معوق است. در مقابل، ۲۸ میلیون و ۳۰۰ هزار پرونده، مربوط به گیرندگان تسهیلات کوچک (کمتر از چهار میلیارد تومان) است که مجموعاً ۵۶۰ هزار میلیارد تومان به بانک‌ها بدهکارند و ۷۴ هزار میلیارد تومان آن، یعنی ۱۳/۲ (سیزده و دو دهم) درصد آن، معوق است. دسته اول با متوسط مانده بدهی ۳۸/۳ میلیارد تومان و دسته دوم با متوسط کمتر از ۲ میلیارد!

گفته شد که تحقیقات نشان می‌دهد که از کرونا فقر و نابرابری زاییده می‌شود و اگر پیش از گرفتار شدن به کرونا، کشور، اسیر تنگدستی و بی‌عدالتی بوده باشد، ضربات کرونا سهمگین‌تر خواهد بود؛ یعنی اگر دولت‌ها چنان عمل می‌کردند که مردم ایران در این وضعیت از فقر و نابرابری نبودند، ملت آسیب کمتری می‌دید.

سنگین بودن مسئولیت جنابعالی وقتی بیشتر آشکار می‌گردد که این حقیقت تلخ را نیز درنظر بگیریم که مردم را به خانه‌نشینی خواندید بدون آنکه آنان را نسبت به شغل و درآمد حداقلی دل آرام سازید طبیعی است که اکثر مردم به ناچار خانه را ترک می‌کنند.

جناب آقای روحانی

در مرداد ۱۳۹۲ که هنوز کابینه اول شما تعیین نشده بود به عنوان یک آشنای قدیمی‌از دوره مجلس اول، وقت گرفتم و به ملاقات شما آمدم و عاقبت وخیم پیروی از تفکرات برخی اقتصاددانان اطرافتان را گوشزد کردم. ولی متأسفانه کارگر نیفتاد.

وقتی هم زمینه بحران ارزی از نیمه سال ‌۱۳۹۶ هویدا شد و پس از تشدید بحران در فروردین دو سال پیش، مکرراً نوشتم و بسیاری از اقتصاددانان رشد و عدالت محور مانند بنده یا بهتر از من، به شما مصرانه گوشزد کردیم که حتی اگر مدل نئوکلاسیک خوب هم باشد، باز با اقتضائات کشور ما نمی‌خواند. گفتیم: شرایط کشور اقتضا ندارد بازار را به حال خود رها کنید. گفتید: دولت، ناظر و خط دهنده است و بازار خودش باید تصمیم بگیرد. گفتیم: اشتباه احمدی‌نژاد را تکرار نکنید، توزیع سرانه یارانه را قطع کنید و یارانه را هدفمند بدهید. گفتید: شناسایی مستحقان مقدور نیست. گفتیم: با استفاده از پیمایش حساب‌های بانکی و گردش‌های مالی، تشخیص مستحقان مقدور است. گفتید: به حیاط خلوت مردم سرک نمی‌کشیم.

گفتیم: در بحران ارزی که پول ملی را تا یک‌سوم ارزش قبل از بحران، ساقط کرده، فقر بیشتر می‌شود و باید با کارت هوشمند، سبد غذا و وسایل بهداشتی به مستحقان بدهید. گفتید: من از کوپن بدم می‌آید!

اما شما که از کوپن بدتان می‌آید، چرا به نام فقرا ارز ارزان دادید تا واردکنندگان انحصارگر با ارز دولتیِ ارزان، بخرند و با ارز آزادِ گران، بفروشند؟

در بسیاری از کشورها از کارت هوشمند برای توزیع هدفمند غذا بین مستحقان استفاده می‌کنند؛ آمریکا و اندونزی دو نمونه‌اند ولی در اینجا دولتمردان حاضر نیستند از عقاید شکست‌خورده‌شان دست بکشند. در آمریکا، مهد نظام سرمایه‌داری، دولت برای ۴۷ میلیون و ۵۳۵ هزار نفر (آمار ۲۰۱۳) کوپن غذا یعنی کارت هوشمند توزیع می‌کند. در اندونزی، برنامۀ حمایت غذایی از دهه ۹۰ میلادی در حال اجراست که ۲۷ میلیون خانوار، یعنی ۳۷ درصد از جمعیت این کشور را پوشش می‌دهد و هم اکنون، هر خانوار تحت پوشش این طرح، کارت هوشمند ۱۰۰ هزار روپیه‌ای (حدود ۷/۵ دلاری) می‌گیرد که با آن می‌تواند از فروشگاه‌های خاصی، برنج و تخم‌مرغ بخرد.

آقای روحانی

حالا که همه دنیای سرمایه‌داری اقتضای قطعی کشورهای کرونازده را نه تمسک به آموزه‌های بازار آزاد، بلکه به مداخله هوشمندانه و مسئولانه دولت می‌دانند، دست از اقتصاد بازار بی‌دروپیکر بردارید و از آنها تقلید کنید! اگر بازار پر از تبانی و انحصار را قبول نکنید، کسی شما را مارکسیست نخواهد خواند! مسلمان بمانید و در گوشتان این سخن مردمی‌ترین رهبر از ازل تا ابد، زنگ بزند که: «الله الله فی الطبقة السفلی» و برای نجات این طبقه از فقر و تنگ‌دستی، از زراندوزان مایه بگذارید. وقتی ما از حضور هوشمندانه و ضروری دولت حرف می‌زنیم، فوراً می‌گویید: رانت ایجاد می‌شود؛ بله! اگر با فساد مماشات شود و راه رانت‌خواران هموار باشد، بدیهی است که رانت‌خواری تشدید می‌شود.

جهت‌گیری غرب در قبال کرونا عبرت‌آموز است. وقتی با فاجعه‌ای رودررو می‌شوند که ارکان اقتصادشان را لرزاند و بیم فروریختن وجود دارد، چون بازار آزاد راه‌حل مشکلاتشان نبود، تقریباً از همه مبانی نظری اقتصاد دست می‌کشند و به اقتضای وضعیت خاص تصمیم می‌گیرند. سیاست‌هایتان را واقع‌بینانه عوض کنید. به راه‌های پیشنهادی اقتصاددانان طرفدار رشد و عدالت، توجه کنید و کشور ر از دردهایی که کرونا آن‌ها را به مراتب پیچیده‌تر و سخت‌تر کرده است نجات دهید.

جناب آقای روحانی

اگر تصمیم به این کار گرفتید بنده و بسیاری از دلسوزان و اقتصاددانان در خدمت شما خواهیم بود. تأکید می‌کنم که در انتخاب راه‌حل‌ها به پیشنهادهای مذکور در نامه‌های ارسالی به شماره‌های ۱۰۳۷/ج مورخ ۱۳۹۷/۰۶/۱۷ ، ۱۱۴۶-ج مورخ ۱۳۹۷/۰۷/۰۱ و ۱۲۲۰/ج مورخ ۱۳۹۷/۱۰/۲۹ حتماً توجه شود.

با احترام
احمد توکلی

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس هیأت مدیره سازمان مردم نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت

سیلی حمل بنزین به ونزوئلا یک ضرب شست محکم بود اینقدر محکم که کتک خورده حتی جرائت آخ گفتن را هم پیدا نکرد؟

این حرکت اصولی و درست چنان از استلال متقن و عملکرد صحیح برخوردار بود که دشمن در مقابل آن عاجز شد.

نه می‌توانست فریاد از درد بکشد نه می‌توانست مانع آن شود ( با وجودیکه بارها مخالفت خود را اعلام کرده بود) نه می‌توانست به آن تعرض کند.

با سکوت تمام این سیلی را نظاره کرد.

آن هم آدم مغرور و معجل همچون ترامپ که سریع عکس العمل نشان می‌دهد سریع عناد خود را نشان می‌دهد.

سریع اقدام می‌کند سریع محکوم می‌کند اینک خلع سلاح شده ایستاده با درد و سکوت بازی را تماشا می‌کند.

این تحقیر و تخفیف عجیب آمریکا است.

این حرکت خفت و خواری ابدی برای بزرگترین ارتش و کشور دنیا را بدنبال دارد.

شدت فضاحت و تحقیر بسیار بیشتر از آن است که بیان شده خیلی خفت و ترس و ناتوانی را به نمایش گذاشته است که در تمام عمر 260 ساله آمریکا سابقه نداشته است.

این تحقیر نتیجه گاز دادن‌های احمقانه ترامپ بود نتیجه تند روی‌های غیر منطقی وزیر خارجه زور مدار و گنده گوی بی فکر بود.

چرا آمریکا باید این خفت و خواری را تحمل کند؟

چون به انتخاب دو آدم غیر منطقی و غیر منعطف و لجباز در راس کشور و راس دیپلماسی خودش رضایت داد؟

پس با تمام وجود این تحقیر و تخفیف و کوچک کردن را تحمل کنید .

شکست نتیجه حماقت‌های مکرر گذشته است باشد که شکست‌های آتی بزرگتر سهمگین تر باشد.

دو مجلس آمریکا هم در این شکست شریک هستند .

شما که مجرای این تصمیمات احمقانه را فراهم کردید شما که با تمام وجود حماقت در راس کشورتان دیدید و سکوت کردید.

در سکوت منتظر بودید این حماقت‌ها پیروزی‌های بزرگ برایتان به ارمغان بیاورد؟

دیدید چه نتیجه بزرگی بوجود آمد شکست بزرگ و تحقیر بزرگ و تخفیف بزرگ حتی در جلو دوستان و کشوهای هم پیمان تان؟

هنوز دیر نشده نتیجه کار دو احمق و دو خودخواه حتی اگر پیروزی باشد شکست است.

حالا که همه اش شکست بوده ؟

لذا تا دیر نشده هر چه زودتر دست به برکناری یا محدود کردن این دو احمق خودخواه بزنید .

ممکن است فردا شکست‌های غیر قابل جبران و غیر قابل تحمل بر شما تحمیل کنند.

همیشه سنگ‌های بزرگ و بلوف‌های عظیم نتیجه پیروزی ندارند مگر آنکه در پس آن یک عقل کامل یک متانت و صبر خوابیده باشد.

آنچه در ظاهر و باطن این دو وجود دارد گویای چنین نیست.

اما بازگشت این پیروزی در داخل هم نیاز به بررسی کامل دارد.

در واقع این پیروزی سیاسی اقتصادی در آمریکای جنوبی گویای شکست کامل برای دولت روحانی هم هست ؟

این واقعه نشان داد که ظرفیت امکانات نیروی انسانی کشور بسیار بیشتر تواناتر و بزرگتر از آن چیزی است که هم دشمن فکر می‌کند و هم خودی و دولت مستقر؟

که اگر درست و به موقع به کار گرفته شوند پیروزی‌های عظیمی‌نصیب کشور خواهند کرد.

این دولت روحانی بسیار کمتر و کوچکتر از ظرفیت کشور کار و فکر می‌کند.

دولتی که تمام کشور 6 سال منتظر سیاست خارجی گذاشت تا با کدخدا به تفاهم برسد؟

امروز دارد لمس می‌کند که کدخدا خود عاجز تر و محتاج تر از ماست به صلح و سازش؟

امروز و دیروز هم او محتاج صلح بود محتاج همکاری بین المللی بود و هست؟

زیاده روی‌های گذشته و تلمبار شدن مشکلات اقتصادی و سیاسی اجتماعی باعث شده تا این شیر پیر از شیری فقط نعره زدن را داشته باشد.

و ایران هم نه آن آهوی سال 1332 است نه پادشاهی سال 1350 تا با این شیر پیر تعارف تکه و پاره کند.

ایران اکنون شریک فرصت‌های جهانی است.

اگر حماقت داخلی و عدم صداقت دولتمردان بگذارد؟

می‌شود بدون اعتنا به نعره‌های شیران پیر استعمار کشور ساخت.

می‌شود یک سیاست مستقل سیاسی اقتصادی صنعتی نظامی‌بدون اتکا به دیگران اتخاذ کرد.

و ایرانی بزرگ مستقل و مقتدر ساخت؟

قبل از هر چیز برای ساخت ایرانی مستقل و بزرگ نیاز به یک رئیس جمهور مستقل و متفکر داریم؟

یک رئیس جمهور با وابستگی جناحی غلام حلقه به گوش این و آن خواهد شد در بهترین حالت از تفکر مستقل و استقلال دولتی بی بهره است.

یک رئیس جمهور بده بستان غلام حلقه به دوش مافیای‌های داخلی خواهد شد؟

لذا گام اول انتخاب یک رئیس جمهور متفاوت و مستقل و مبرا از هر گونه آلودگی جاهلیت باید باشد؟

آری جاهلیت مدرن وابستگی به جناح به گروههای قدرت داخلی یا خارجی است.

ساخت فقط با یک آزاده فکری عقلی و گروهی جناحی داخلی خارجی امکان پذیر است.

چیزی که 30 سال است کشور از عدم وجود آن در راس قوه مجریه رنج می‌برد.

دولت در ماه گذشته سعی کرد با دستکاری شاخص‌ها و تبلیغات پورس را مصنوعی فعال کند.

تلاشی بی موقع غیر کارشناسانه و احمقانه تازه موفقیت دولت خشم سرمایه گذاران را فراهم می‌کرد.

تلاش برای جمع آوری مبلغ زیادی وجه نقد از طریق بورس شکست خورد.

اگرچه این شکست برگ سیاه دیگری را برای دولت ثبت کرد.

و بی اعتمادی عمیقی را در بازار دامن زد؟

عده زیادی دچار ضرر و زیان شدند و نوعی حالت نابودی این اهرم بسیار توانا برای دولت رقم زد.

بگونه‌‌‌ای که تا سالها دولت قادر نخواهد بود از بورس حتی کارکرد عادی را منتظر باشد.

دومین ابزار دولت برای جمع آوری وجه از طریق فروش خودرو سازان بود.

اگرچه این سیستم پیش فروش و نقد کردن خودرو‌های بدون مشتری بارها توسط خودروسازان اجراء

شده و سود اصلی را خودرو سازان بخوانید مافیا خودرو صاحب شد.

اما این ترفند هم نخ نما شده اگرچه عده زیادی از مردم برای جبران از دست دادن سرمایه در دوران تورم و گران شده ارز به بازار خودرو متمسک می‌شوند.

سومین بازار دستکاری شده بازار ارز بود.

در حالیکه تمام مسافرتها و واردات کالا حتی قاچاق کالا متوقف شده به خاطر کرونا

افزایش تدریجی ارز بسیار سوال بر انگیز است؟

درست در چند روز قبل از هر پرداخت یارانه یا یارانه بنزینی یا هر پرداخت کلان در کشور یک تلاطم در بازار ارز داریم این بسیار سوال بر انگیز است؟

بخصوص اینکه بعضی از خواص وابسته به دولت ساز بیست پنج هزار تومانی را کوک کردند؟

چهارمین ابزار دستکاری شده در بحران کرونا بحران افزایش قیمت طلا و سکه بسیار بیشتر از تورم جاری کشور یا افزایش قیمت جهانی آن بود؟

دولت مقداری طلا نیز از طریق فروش بنزین بدست آورده لذا در صدد است از این بازار آشفته برای خودش کلاه نمدی تهیه کند؟

همه آنچه می‌بینید کالاهای است که اقتصاد کشور به ثبات نرخ آنها نیاز دارد.

منافع ملی ایجاب می‌کند این نامحرم که به سرمایه و ثبات اقتصاد کشور دست اندازی می‌کند محصور و محدود کرد.

وگرنه ادامه این دست اندازی‌ها می‌رود که اقتصاد کشور را به نابودی بکشاند؟

در واقع محتسب خود دزد بازار شده شکایت باید به کجا برد.

افزایش شدید سالمندی در هر کشوری نتیجه دو عامل است.

1-افزایش امید به زندگی و حمایت‌های بیمه‌‌‌ای از سالمندان مانند حقوق بازنشستگی مراقبت‌های ویژه درمانی و سلامت جسمی‌سالمندان؟

2-کم شدن زاد ولد افراد مولد بخصوص جوانان به علل مختلف از جمله عدم رغبت به ازدواج و خوش گذرانی (بیشتر در غرب ) سخت شدن پرورش و هزینه کودکان مانند مراقبت‌های دوران بارداری و کودکی

و افزایش هزینه‌های آموزشی و خصوصی شدن مدارس همینطور سیاست‌های انقباظی اقتصادی؟

اما در ایران مشکلات افزایش سالمندی بسیار عمیق تر از این دو عامل بالا هستند.

اگر سن بزرگان قوم قد بدهد زمانی فرزند آوری در ایران بسیار مبارک و کم هزینه بود.

تولد هر کودک در هر خانه‌‌‌ای به خوش قدم بودن و نزول برکات در آن خانه تعبیر می‌شد.

حتی بساری از فامیل با تولد هر فرزند برای تازه متولد هدایای زیادی را پیشکش مادر و پدر نوازد می‌کردند.

در روستا‌ها و عشایر کمترین هدیه‌ها گوسفند گاو بود.

بچه‌ها هم در کنار بچه‌های کمی‌بزرگتر از خود سریع آموزش هم سن سالی تجربه و بزرگ می‌شدند

بدون اینکه فشار زیادی روی پدر مادر یا اقتصاد خانواده وارد شود.

در هر خانه‌‌‌ای نیم تا دوجین بچه وجود داشت گاهی دیده می‌شد یک دختر بچه 3 ساله وظیفه نگهداری از بچه‌های بسیار کوچکتر را هم داشتند علاوه بر وظیفه ظرف شستن یا خانه جارو کردن؟

اگرچه در آن دوران خانواده‌ها از لحاظ اقتصادی اغلب ضعیف بودند ولی هرگز فقر عامل نداشتن فرزند نبود اعتقادات مذهبی هم در این مسیر بسیار کمک حال زوجهای تازه می‌شد.

دوران پرداخت یارانه و کوپن بیشتر به خانواده‌های پرجمعیت خود عامل افزایش جمعیت شده بود .

خوب به خاطر دارم زمین طرح عمران اراضی شهری برای ساخت مسکن فقط به خانواده‌های بالای چهار و بیشتر فرزند داده می‌شد.

همینطور سیاستهای اشتغال وام و برنده شدن در مناقصات شهرداری بر همین پایه تنطیم شده بود.

لذا یک پدر خانواده با پنج فرزند یا بیشتر خیلی زودتر کار زمین خانه وام و غیره را دریافت می‌کرد.

این سیاست‌های افزایش فزند آوری بود که منجر به افزایش شدید زاد ولد در سال 61 تا 65 شد.

از پایان جنگ که دولت آقای‌هاشمی‌رفسنجانی بر سر کار آمد این فضا دقیقا عکس شد.

سال 67 یک روزنامه اسرائیلی یک مقاله‌‌‌ای نوشته بود ( الان دقیقا یادم نیست کدام روزنامه و کدام عنوان ) تحت عنوان فززند آوری سریعتر و زیاد مسلمانان یک بمب ساعتی برای اسرائیل است بخصوص فززند آوری فلسطینیان و ایرانیان؟

اگرچه این مقاله از جبهه تهدید امنیت اسرائیل تحلیل شده بود اما در عالم واقعیت هم فلسطینیان ظرف بیست سال بیش از پنج میلون نفر از جمعیت اسرائیل پیشی گرفتند.

آز آن تاریخ به بعد دولتمردان ایرانی شروع کردند به بهانه گیری و افزایش مشکلات برای خانواده‌های پرجمعیت ایرانی.

اول تمام مزایای قبلی لغو شد آهسته آهسته افزایش هزینه‌های بیمارستانی تولد نوزاد هزینه واکسن هزینه شیر خشک هزینه صدور شناسنامه هزینه گواهی تولد رقم خورد .

خدماتی که همگی قبلا رایگان بوده نشان از یک کودتای فکری در دولت داشت دولتی که همانند روحانی قرار دادهای زیر میزی از نوع 2030 برای آموزش و پرورش ایران با غرب امضاء کرده بود.

تداوم این سیاستهای ضد خانواده ضد کودک نهادینه شد تا امروز؟

این سیاستها همراه با تحقیر و تحریم روانی مردان خانواده‌ها ناشی از دیدگاه غربی چنان در یک دوره بر ادارات ایران غالب شد گویی طرف جرم عظیمی‌انجام داده همگی هم بر اصل گرفتن وجه و ندادن امتیاز حکم فرما شده بودند ؟ ( تو که پول نداشتی غلط کردی پس انداختی )

هر پدر بیش از سه فرزند داشت چنان مورد شماتت و طرد قرار میگرفت گویی جنایت عظم بالاتر از قتل نفس و تجاوز انجام داده است؟

از لحاظ روانی و اقتصادی خانواده‌های زیادی فرزند آوری را کنار گذاشتند.

هرچه دولت بزرگتر می‌شد سهم افزایش هزینه‌ها و کسری پرداخت برای بیمه شاغلین خدمات عمومی‌کاهش یافت.

نسبت کارمندان دولت ایران از پنج درصد نسبت به کل جمعیت در قبل از انقلاب به 25 درصد امروز افزایش پیدا کرده است به مفهوم پنج برابر دولت بزرگتر و خدمت انجام شدنی پنج برابر کوچکتر از قبل؟

این خود نشان از انحراف عظیم بودجه‌ها دارد بودجه‌‌‌ای که باید برای کشور هزینه می‌شد برای دولت بی خاصیت بزرگ و غیر کارآمد هزینه می‌شود.

در 10 سال گذشته افزایش شدید هزینه‌ها و کوچکتر شدن اقتصاد ایران باعث فاجعه زیر شده است.

1-افزایش شدید بیکاران آمار 12 تا 13 میلیون نفر

2-افزایش شدید تعداد افراد مجرد به 14 میلیون نفر

این 14 میلیون فقط افرادی هستند که هرگز ازدواج نکرده اند طی بحران چند سال اخیر و بخصوص مشگل کرونا حداقل پنج میلیون زن سرپرست خانوار و سه میلیون زن متعلقه را به این آمار اضافه کنید

اگرچه رقم شماره یک و 2 با هم هخوانی و هم پوششی دارند بسیاری از مجردان بیکار هم هستند اما بیکاران فقط شامل مجردان نیست بسیاری از خانواده‌ها فاقد عضو شاغل هستند.

حداقل 25 میلیون تا سی میلیون نفر جمعیت کشور با این آمار فاقد خانواده و توانایی فرزند آوری هستند

اضافه کنید به این آمار خانواده‌های بحرانی که زن و شوهر فقط در شناسنامه همسر همدیگر هستند و از نوعی طلاق عاطفی و جدایی فیزیکی رنج می‌برند

متاسفانه آمار طلاق عاطفی هم بسیار بالا است حتی بعضی از پزشکان آمار 40 درصد زوج‌های موجود مطرح می‌کنند.

با این حساب از بیست میلیون خانوار موجود هشت میلیون خانوار هم خارج می‌شود.

عملا باقی مانده آمار زوج‌های باقی مانده به زیر ده میلیون ختم می‌شود.

اما قسمت وحشتناک این داستان اینجاست که این ده میلیون خانواده باقی مانده اغلب مسن هستند و در سن باروری نیستند؟

اغلب این زوجها قبل از سال 1389 ازدواج کرده اند یا صاحب فرزند هستند یا اینکه با گرانی‌های اخیر قید هر گونه عضو جدید در خانواده را زده اند.

مفهوم این تحلیل بالا اینست که افراد جوان کشور نه توان ثروت افزایی نه توان خانواده افزایی نه توان فرزند آوری دارند؟

در واقع جوانان مستعد فرزند آوری مانند گوسفندان و دامدارای‌های قرنطینه‌‌‌ای جدا از هم هستند؟

چون ادامه زندگی آنان به رونق اقتصادی گره خورده است .

تازه سرنوشت اقتصاد کشور نیز به تحریم و دولت ابتر روحانی گره خورده است؟

دولت در خود فرو رفته‌‌‌ای که برای جبران کسری بودجه دست به خودزنی و ملت زنی کرده است

عملا برای افزایش قیمت دلار برای جبران کسری می‌کوشد؟

کجا می‌تواند سیاستهای مالی حمایت از خانواده و زاد ولد پیگیری کند؟

حالا سیاست افزایش ازدواج و شغل بماند.

پس نه منتظر گشایش اقتصادی باشید نه منتظر افزایش زاد ولد.

این جمله حضرت امام خامنه‌‌‌ای رهبری کشور در ملاقات دانشجویی رمضان 1399 بازتاب انتظارات ایشان از دولت آینده کشور است.

در واقع ترسیم راه کشور و استراتژی آینده با این جمله مشخص می‌شود؟

این جمله در دل خود رمزهای بسیاری دارد از بازبینی و مرور گذشته هم نکاتی کلیدی را متوجه خواهیم شد.

چرا این جمله برای بار دوم از طرف رهبری عنوان شده است؟

تاریخ چهار دولت اخیر کشور نشان از ناکامی‌های بزرگی دارد؟

در واقع چهار دولت اخیر ایران در رسیدن به اهداف برنامه‌های چهارم پنجم و ششم کشور بسیار ناتوان و سست عمل کرده اند؟

در خصوص اجرای اوامر رهبری هم این چهار دولت یک فلج و ناتوانی کامل به نمایش گذاشتند؟

دو دولت احمدی نژاد با وزرایی اصول گرا و بودجه عظیم هیچ بازدهی برای کشور نداشت که هیچ بلکه با سرکوب تولید و افزایش شدید بخش خدمات و دلالی همینطور افزایش شدید نقدینگی و بیکاری با وجود همه اقبال مردمی‌و دولتی ناشی از تفکر قذیمی‌و محافظه کاران اعضای آن بود.

دو دولت آقای روحانی هم با وزیرانی اصلاح طلب و گرایشی غربی نتیجه‌‌‌ای بسیار بدتر از احمدی نژاد روی میز گذاشت تمام آمار احمدی نژاد را با افزایشی عجیب و شکستی تاریخی برای اقتصاد کشور حاصل کار روحانی بود؟

اما مقصود از دولت جوان اینست که نیازی به وزرای قبلی و مردان قدیمی‌نیست ؟

این سخن به معنای خانه تکانی پاستور از گروهای حاشیه‌‌‌ای هم هست.

اگرچه این خواست عمومی‌و یک باور جمعی در کشور است .

مردان کهنه میدان سیاست نتوانستند یا نخواستند در عملکرد و اجراء برای کشور کاری در خور انجام دهند؟

لذا شا یسته است تمام صندلی‌های اشغال شده را ترک کنند.

اگر چه رهبری راه را بر رئیس جمهور مسن مسدود نکردند؟

با مثال زدن از سردار شهید سلیمانی نشان دادند که منتظرند رئیس دولت مسن باشد ( اگر 63 سال مسن بدانیم )

اما از قیاس سردار باشد مومن متواضع آینده نگر استراتژیست و سخت کوش.

در واقع ایشان راهی را جلو افراد مستقل گذاشتند ( افرادی که مستقل می‌اندیشند حداقل گرایش جناحی آنان زیاد پر رنگ نیست)

همانطور که اغلب ما سردار شهید را فرا جناحی می‌شناختیم.

یک دولت با رئیسی سردار صفت و اعضاء جوان شکل و شمایل سپاه پاسداران اول انقلاب را ترسیم خواهد کرد.

از پیران بیشه جناحی که شیری بیرون نیامد؟

امید است یک دولت بسیار فعال سخت کوش و غیر جناحی در ایران داشته باشیم .

دولتی که ارث پدر از مردم نخواهد دولتی که سهم برای خودش کنار نگذارد.

دولتی بی ادعا پر تلاش و انقلابی و سخت کوش خود باور می‌تواند بهار جمهوری اسلامی‌ایران رقم بزند.

اگر مار خورده افعی شده‌های سیاست باز بگذارند؟

اکرچه تمام انتخاب دولت جدید در گرو رای مردم است.

اما شانتاژ و شایعه افکنی در حول حوش انتخابات می‌تواند مردم را دچار تشکیک کند.

یک بار دیگر باید برای مردم توضیح داد تمام فساد‌ها تمام سهم خواهی‌ها تمام مافیا‌های موجود.

مافیای خودرو مافیای ارز مافیای مسکن مافیای پیمانکاری مافیای بانکی مافیای سکه و طلا

ریشه در دولت‌های گذشته دارند.

قطع تدوام حضور عناصر جناحی سیاسی قدیمی‌می‌تواند پشتوانه بزرگ همه مافیا‌ها را از بین ببرد.

در واقع دولت جوان یعنی عدم حمایت از مافیا ؟

دولت جوان یعنی ترک منافع جناحی خطی سیاسی بسیاری؟

دولت جوان یعنی بیرون ریختن مارهای چنبره زده در حوالی پاستور؟

دولت جوان یعنی انقلاب جوان.

دولت جوان یعنی به حرکت در آمدن کشتی حضرت نوح (ع) با سرنشینانی پاک و پاکیزه نسل بدون آلودگی نسل مصلح نسل شایسته بندگی نسلی که شایسته نزول برکات آسمانی...

دولت جوان یعنی بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ

مشکلی که جامعه اسلامی‌امام علی (ع) بدان دچار شد همانا جدایی بین خط مشی رهبری و مردم بود.

در واقع خواص منحرف دنیا پرست مقام پرست و یا ساده و نبودن بزرگانی همچون جعفر و خاندان پیامبر برای حمایت از رهبری عامل اصلی انحراف بود.

گفتیم که ساختار قبیله‌‌‌ای و عشیره‌‌‌ای بستر مناسبی برای خریدن سران قبایل بوسیله معاویه فراهم کرد تا امام را که حاضر نبود کوچکترین انحرافی از اصول قرآن و سنت پیامبر انجام دهد در تنگنا بگذارد.

لذا امام ترجیح داد یک اسوه حکومتی برای اسلام شیعی به جای بگذارد تا اینکه تداوم حکومتی داشته باشد؟

در واقع معیار عدالت و معیار حاکم اسلامی‌برای او مهمتر بود تا تداوم حکومتش؟

لذا با بی صبری شمشیر را بر فرق سر تحمل و شهادت را پذیرا شد تا به تزویر ناراستی مستمسک شود.

این جامعه امروز ما هم دچار همان آفت دوری و جدایی از رهبری شده است؟

آنچه رهبری می‌گوید و می‌خواهد روشن است .

اما جامعه با خواست و هدف رهبر نا آشنا و جدا افتاده است چرا ؟

جامعه امروز ایران دقیقا نمی‌داند هدف راهبرد رهبری و شیوه وصول به این هدف چیست و چگونه است.

امروز کشور ما دچار عرضه تشکیک‌ها اغراض‌ها و نواقص شده این هرج مرج برای تیره و تاریک نشان دادن اهداف و اصول اسلامی‌رهبر است برای خدعه و نیرنگ برای شکست دادن انقلاب است.

امروز شبکه‌های اجتماعی رسانه‌های متعدد داخل و خارج شبانه روز مشغول بمباران فکری مردم هستند برای به شکست کشاندن تمدن شیعی اسلامی‌.

اصلا مبالغه نیست اگر بگوییم حجم آتش رسانه‌های داخلی و خارجی ریخته شده بر این تمدن شیعی اسلامی‌ایران از حجم تمام آتش و بمب‌های به کار رفته در طول تاریخ بشریت بیشتر است.

یعنی حجم بمباران فکری عقیدتی انحرافی ریخته شده بر ایران و جبهه مقاومت بیشتر از بمباران جنگ جهانی اول و دوم است.

هم حجم آتش بمباران انفجاری هم حجم آتش بمباران فکری بیشتر از تمام تاریخ است.

همه برای به وجود آمدن همین شک و شکاف در بین رهبری و جامعه است؟

می‌خواهند با فاصله انداختن بین جامعه و رهبری کار این تمدن شیعی اسلامی‌را تمام کنند.

بعد از ایجاد فاصله با ترور امام کار را تمام کنند.

این خط مشی دشمن است اکنون آنان نتوانستند در جبهه سخت افزار در حملات نظامی‌و کشتار مردم ایران سوریه لبنان عراق پیروزی بدست آورند.

اکنون دارند روی حملات متمرکز و همزمان نظامی‌و رسانه‌‌‌ای فکری بر جبهه مقاومت تلاش عظیمی‌را صورت می‌دهند .

حملات متمرکز داعش آمریکا اسرائیل ضد انقلاب در شمال شرق و جنوب غرب ایران همه و همه نشان از این استراتژی دارد.

خوب دشمن را حرجی نیست کار اوست حمله خدعه کشتار بهتان و تخریب اما جبهه داخلی چرا؟

بله همین حملات بهتان خدعه در جبهه داخلی هم بر کشور و جبهه مقاومت وجود دارد.

در حملات داخلی دو گروه دارند شدید کار می‌کنند.

اول رسانه‌های داخلی دوم سیستم اجرایی کشور به رهبری شخص روحانی ؟

بله آقای روحانی رئیس جمهور مانند اسرائیل و داعش دارد حمله می‌کند حتی کشتار می‌کند.

و عجیب اینجاست سعی زیادی برای جدا کردن مردم از خط مشی رهبر دارد.

سعی می‌کند مردم به جبهه خودش سازش تسلیم مذاکره وارد کند.

نه تنها تبلیغات می‌کند با رسانه‌های مکتوب خودش و جبهه اصلاح طلب بلکه گاهی این نقش در رسانه ملی و جایگاه قانونی خود با خدعه و نیرنگ اجرایی و عملی می‌کند؟

نمونه کار درخواست رفراندوم نمونه کار عملی ماجرای گران کردن بنزین این‌ها نشان مسلم و خارجی عملکرد اوست حالا بماند که حرکت مرموز و زیر پرده که بسیارند؟

گفتم رسانه ملی بعد از خیانت رئیس جمهور دومین خیانت همین رسانه ملی دارد انجام می‌دهد؟

اما این خیانت عمدی نیست احمقانه و ساده انگارانه است؟

این خیانت غیر عمدی چرا و چگونه ؟

اولین مشکل رسانه ملی نبود راهبرد و تفکر استراتژیک در راس این رسانه است.

این دکتر‌ها ( هم آقای عسگری هم آقای سزاوار هم آقای ضرغامی‌) فقط بدرد در " دیگ " گذاشتن می‌خورند؟

اینان فقط بلد هستند "لاپوشانی" کنند تنها اقتدار رسانه ملی اینست که بگوید فقط ما نیستیم که خراب کردیم بلکه نگاه کنید آمریکا ایتالیا انگلیس هم خراب کرده است؟

این شده خط مشی اصلی رسانه ملی تمسخر ترامپ و انگلیس برای ملت راه و روش نمی‌شود؟

در بهترین حالت ایران را هم مانند آنان خطا کار احمق نابلد نشان خواهد داد.

قانون گذار می‌دانست این رسانه ملی وظیفه‌‌‌ای بس خطیر و بزرگ به عهده دارد.

لذا در قانون اساسی استقلال این رسانه را پیش بینی کرد و در قانون گنجاند.

وطیفه‌‌‌ای که هیچگاه به مرحله عمل نرسید حتی در چهل سال گذشته به آن هم نزدیک نشد؟

همواره صدا سیما بازیچه دست جناحهای سیاسی بود همواره بازی خورده دولت‌ها و تفکرات التقاطی افراطی و غیر سازنده دولت بود.

هیچگاه این سازمان و مسئول آن نتوانست حتی در حد یک سرمقاله نویس روزنامه کیهان ( در حد آقای شریعتمداری ) هم ظاهر شود.

در حالیکه این سازمان عظیم با آن بودجه عظیم باید یک دید جامع اسلامی‌شیعی تمدنی بزرگ می‌داشت و در راهبرد هدایت تمام مردم جامعه رسانه‌ها و حتی دولت‌ها نقش اساسی اجراء می‌کرد.

یعنی نه تنها باید فرهنگ و تمدن شیعی اسلامی‌را به شیوه‌‌‌ای مدرن و سینمایی عرضه می‌کرد.

باید نقشی راهبردی و اساسی در جبهه مقاومت به عهده می‌گرفت نقشی تاثیر گذار بزرگ عملیاتی و قرآنی الهی درست مخالف نقشی که‌هالیود در جبهه استکبار عمل می‌کند.

بسیار هوشمندانه و ظریف دشمن سیاه و خود را سفید نشان می‌دهد او در دفاع از باطل بسیار موفق است ما در دفاع از حق بسیار ضعیف ناکام و مستاصل هستیم.

بیخود نیست رهبری به جای خالی شهید آوینی اشاره می‌کنند.

رسانه ملی ما فاقد بینش لازم فاقد تحرک لازم فاقد نیروی کارشناس اسلامی‌لازم هست.

حتی باید خط فکری هر دولت منحرف و رسانه منحرف نقد و تقبیح می‌کرد .

تا از سرایت و رشد این پدیده‌های سرطانی در کشور و حتی جبهه مقاومت جلوگیری کند.

خدا و کیلی کی و کجا صدا و سیما چنین نقشی را داشت گاهی یک موضوعی خارج از خط مشی اصلی از دستشان در می‌رفت مانند سریال یوسف یک بازخورد خوبی در جامعه داشت.

وگرنه در اغلب مواقع این رسانه به جای نشان دادن تفکر صحیح و راه حل ( عقل جمعی ) خود باعث تفرقه و انشقاق در جامعه بوده و هست .

نشان دادن کارشناسان بسیار ضعیف و توصیه شده به وسیله نهادهای امنیتی و نشان دادن مجادله بین کارشناسان بدتر موضوع را مخدوش میکرد و میکند؟

گوییم رئیس جمهور اشتباهات زیادی مرتکب شده وظیفه صدا سیما اینست که این اشتباهات نقد و راه درست نشان دهد.

اصلا نهادینه کردن معروفات در جامعه و مطرود کردن منکرات نقش اساسی این رسانه است که بسیار فاصله دارد تا تحقیق آن.

صدا سیما حتی مستمسک به شیطان و ابلیس می‌شود برای سرگرم کردن مردم؟

در برنامه‌های آن هیچ هدفی وجود ندارد هزینه بسیار گزافی پرداخت می‌شود برای مضحکه کردن برای سلبریتی ها بی خاصیت یا حتی شیطان نما؟

نمی‌گوییم نمایش سریال و فیلم کمدی و غیره نداشته باشیم اما یک وقت است شما درعمل انجام شده قرار می‌گیرید برنامه‌‌‌ای برای روی آنتن ندارید مجبورید آنچه خارجی‌ها ساخته اند نمایش دهید.

اما وقتی خود پرداخت می‌کنید برنامه فیلم و سریال درست کنند چرا اهداف تربیتی اسلامی‌رهبری و حتی اهداف رسیدن به معروفات و جدا شدن از منکرات در آن به چشم نمی‌خورد وجود ندارد.

همین سریال‌ها باید با هدف هدایت ساخته شوند باید به مردم نشان دهیم گناهان شخصی بد اخلاقی منکرات در زندگی شخصی چه عواقب عطیم زشت و فاجعه بار دارد.

واقعا اینگونه بوده خیر همه اش سرگردانی و مزخرفات است ما همه چی در رسانه ملی داریم فقط سکس تصویری نداریم سکس گفتاری تشویقی انحراف فکری خانوادگی همه و همه توسط صدا و سیما دارد عرضه می‌شود.

در بعد سیاسی اقتصادی اجتماعی هم بسیار ضعیف و غیر راهبردی است عملکرد.

اصلا صدا سیما یک مرجع و محک بزرگ برای دیگر رسانه‌ها باید باشد باید تمام رسانه را نقد کند.

باید تمام افکار مطرح شده در جامعه بررسی نقد کند حتی باید تمام شخصیت‌های دولت نقد کند.

باید نقاط قوت و یا ضعف هر وزیر هر وزارتخانه با عنوان مسئولیت امر به معروف و نهی منکر عرضه کرد.

یک دهم پولی که برای این سلبریتی ها هزینه می‌کنید بدهید به کارشناسان صاحب نظر بیایند تمام کشور منهای رهبری نقد کنند چه اشکالی دارد.

رهبری هم باید نقد شود اما توسط مجلس خبرگان نه توسط رسانه ملی.

هدایت رسانه ملی اشکال اساسی دارد.

اگر رسانه ملی سالم باشد مقتدر باشد بسیاری از اشکلات کشور حل می‌شود.

فرهنگ اسلامی‌در کشور نهادینه می‌شود.

رسانه‌های مشرک به حاشیه می‌روند نقد رسانه‌های خارجی و داخلی مخالف آنها را رسوا می‌کند.

وقتی سخن اشتباه یا راهبرد مشکوک در کشور مطرح می‌شود قبل از هر کس دیگری باید رسانه ملی آن را نقد تفسیر تقبیح و تحریم کند.

قبل از آنکه باطل فرصت جولان پیدا کند .

امروز باطل رسانه‌‌‌ای بسیار در کشور جولان و تاخت تاز می‌کند نیرو جمع می‌کند برای استعمار همه به خاطر سست بودن فشل بودن رسانه ملی است این سنگر بدون دیده بان بدون توپخانه مشغول اعمال سیاست خوشگذرانی برای مردم است.

اصلا تعیین جایگاه رئیس جمهور وظیفه رسانه ملی است.

اگر یک آیت الله تمام مانند آیت الله باقری از شورای خبرگان برداریم بر صدا سیما بگذاریم راه درستی رفته ایم وگرنه با این صدا سیما تلفات فکری خون‌های زیادی به ناحق ریخته خواهد شد؟

چرا چون در اوج نبرد و جنگ هستیم با استکبار جهانی و استکبار اینک برای پایان حکومت و یک سره کردن کار جمهوری اسلامی‌ایران شمشیر کشیده است.

ماجرای شورش بنزینی نشان داد استکبار برنامه وسیعی برای اغفال جوانان کشور در جیب دارد.

در واقع شکست در جریان گران کردن بنزین شکست رسانه‌‌‌ای بود؟

اگر صدا سیما درست باشد حتی قائله‌‌‌ای مانند گران کردن بنزین بدون خون ریزی پایان خواهد پذیرفت

و اگر مشکل دار باشد کوچکترین مسائل برای کشور هزینه‌های عظیم خواهد داشت.

اما وظیفه تبیین نقش رئیس جمهور در ایران و هدایت رسانه ملی؟

رئیس جمهور در قانون اساسی ایران یک شخصیت اجرایی و مدیریتی است که طبق خط مشی رهبری و قانون اساسی و قوانین جاری باید انجام وظیفه کند.

در حالیکه این جایگاه برای هیچکس مشخص نیست حتی برای خود رئیس جمهور هم نقش خودش تبیین نشده رئیس جمهور نمی‌داند نقش او چیست چکاره است به او تفهیم نشده؟

آقای روحانی مرتب در مقام تعیین کننده راهبرد اساسی کشور در مقام همه کاره ظاهر می‌شود؟

یک نفر نیست این آدم بنشاند روی صندلی به او تفهیم کند آقا نقش تو از بعد تعیین راهبرد و خط مشی کشور تعریف شده شما هیچ نقشی در هدایت راهنمود‌های اساسی ندارید.

شما فقط باید مدیریت کنید. تنها کاری که ایشان نمی‌کند مرتب اظهار فضل می‌کند مرتب اشکال و خدشه برای رهبری روی میز می‌گذارد .

درست همان نقشی که اشعث بن قیس در حکومت امام علی بازی میکرد.

بالای حرف رهبری راه و روش تعیین می‌کرد تازه مردی که در خفا بوسیله ساده لوحی و زر توسط معاویه خریده شده بود.

این اشکال به شورای نگهبان هم وارد است چرا روزی که کاندیداهای رئیس جمهوری را تایید صلاحیت می‌کردید از ایشان درخواست اطلاعات و تضمین عملکرد نخواستید؟

اگر نادان بودند برایشان کلاس می‌گذاشتید اگر دانا بودند نامه مبنی بر رعایت قانون می‌گرفتید؟

آنچه که کشور در معرض خطر قرار داده غفلت خودی‌ها .

تبلیغات دشمنان و معاندین و نقص رسانه ملی است اگرچه رسانه‌های دیگر هم نقش دارند .

اما نقش رسانه ملی بسیار خطیر و بزرگ است در هدایت مردم در راه رهبر در راه تولید در هدایت افکار عمومی‌این نقش کامل نیست اکنون ؟

حتی در ده سال گذشته هم نبوده رسانه ملی کور بی هدف و معیوب است ماشین تولید جوانان بی هدف عاشق پیشه دنبال جنس مخالف بگرد شده است؟

بعد از دولت بیشترین خطر و کوتاهی از ناحیه رسانه ملی بوده است در فاصله جامعه با رهبری فاصله ملت با اسلام فاصله مردم با معارف عملی اسلامی.

دولت و رسانه ملی در ده سال گذشته هزاران خطا و کاستی داشته اند.

اما حداقل در ده سال گذشته رهبری هیچ خطا و اشتباه راهبردی نداشته است.

تمام مواضع ایشان به موقع و به جا بوده طبق شواهد موجود .

امروز سالروز ضربت خوردن فرق مبارک امام علی ( علیه السلام ) در محراب نماز صبح کوفه است روز 24 بهمن 1399 این واقعه نشان از یک سری حوادث قبل از آن دارد .

اقدام به قتل امام مسلمین و غربت مسجد کوفه در آن حکومت عظیم اسلامی‌نشان از یک انحراف عظیم دارد؟

امروز به عنوان شیعه امام علی ( ع) لازم است این حادثه با هم یک بار مرور کنیم؟

چه انحرافی باعث شد که جامعه اسلامی‌آن روز به ترور رهبر بزرگ تاریخ اسلام رسید؟

بگذارید قبل از هر قضاوتی به گفتار خود امام در این باره نگاهی بیندازیم.

مَلَکَتْنِی عَیْنِی وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِی رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا ذَا لَقِیتُ مِنْ أُمَّتِکَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ فَقَالَ ادْعُ عَلَیْهِمْ فَقُلْتُ أَبْدَلَنِی اللَّهُ بِهِمْ خَیْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِی شَرّاً لَهُمْ مِنِّی .
ترجمه:
نشسته بودم که خواب مرا گرفت، و رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله‏ بر من آشکار شد، گفتم: اى پیامبر خدا، چه کجى‏ها و دشمنى‏ها از امت تو دیدم فرمود: به آنان نفرین کن. گفتم: خداوند بهتر از آنان را به من عنایت کند، و به جاى من شرى را بر آنان گمارد. منظور از «اود» کجى و «لدد» دشمنى است، و این از فصیح‏ترین سخنان است

در واقع مفهوم این سخنان این است خدایا مرگ مرا برسان ؟

مرا از اینان بستان و دیگری را به جای من به ایشان برسان؟

تاریخ نشان داد که این تقاضا عینا بر مردم کوفه جاری شد چه بسیار خلفای خونخوار بر مردم عراق که حکومت نکردند همین اواخر شاهد صدام حسین بودیم که چه کارها که نکرد؟

نمی‌خواهم آن تاریخ خونبار بیشتر از این واکاوی کنم اما می‌خواهم امروز ایران بیشتر بازخوانی کنم.

آن روز مردم نتوانستند خارج از عقاید شخصی قبیله‌‌‌ای و عشیره‌‌‌ای خود امام علی (ع) بشناسند.

و قدر دان این هدایت قرآنی و آسمانی باشند. چرا؟

به خاطر خواص و امیران قبایل خود؟

جامعه آن روز عراق و حجاز جامعه قبیله‌‌‌ای و عشیره‌‌‌ای بود. همه مردم به بزرگان قبیله و عشیره خود چشم داشتند از آنان خط می‌گرفتند تابع آنان بودند با وجودیکه اسلام تلاش داشت قانون خودش را بهترین شما پرهیزکارترین شما هستند جایگزین کند.

اما ساختار قبیله‌‌‌ای راه را دشوار کرده بود.

مردم عادی چشم به روسای قبایل و عشایر داشتند و روسا چشم به زر و کنیزکان فرنگی که در بازار آن روز خرید فروش می‌شد داشتند.

معاویه این ساختار خیلی خوب شناخته بود لازم نبود با مردم کاری داشته باشد شترهای مملو از زر و هدیه را شبانگاهان برای روسای خاص یا خواص ارسال می‌کرد؟

صبح آن شب قبیله را خریده بود فکرشان را رئیس شان را بعد هم شمشیرشان را؟

این بود داستان مردمی‌که مسلمان بودند اما نگاهشان به جای قله بزرگ اسلامی‌و فرمانده بزرگ تاریخ به اشعث‌ها زبیرها و طلحه‌ها بود؟

امروز جامعه ایرانی قبیله‌‌‌ای و عشیره‌‌‌ای به آن مفهوم نیست ؟

اما جامعه امروز ایران گرفتار تعصب عجیب حمایت از دو جناح اصول گرا و اصلاح طلب شده است.

کار کرد این دو جناح دقیقا مانند همان جامعه قبیله‌‌‌ای و عشیره‌‌‌ای شده است.

دقیقا دو جناح همانند طلحه و زبیر در خواست سهم بیشتر از حکومت دارند؟

درخواست ریاست دارند درخواست مال و منال بیشتر هستند؟

مردم تهیج می‌کنند بر علیه همدیگر به خاطر منافع خودشان مردم به جان هم می‌اندازند برای بدست گرفتن بزرگترین سمت‌ها در جمهوری اسلامی‌ایران؟

و متاسفانه کرسی ریاست جمهوری اسلامی‌ایران هم شده است یکی از گروگان‌های این دو جناح ؟

تاریخ معاصر هم نشان داده هر کدام هم که به مسند می‌رسند جز خدمت به خواص خود و جناح خود برای مردم کاری درخور نمی‌کنند؟

تمام امتیازات و امکانات جمهوری اسلامی‌ایران به نام مردم مستضعفین به کام جناح و خواص خویش توزیع و اهدا می‌کنند؟

نتیجه این بخشش از جیب بیت المال شذه است یک جامعه به شدت دو قطبی شده یک سمت بیش از 90 درصد فقیر مطلق و زیر ده درصد مالک تمام سرمایه‌ها و امکانات کشور؟

طبق آمار رسمی‌کشور یک و نیم درصد مردم ایران در واقع مالک 97 درصد سرمایه‌ها املاک و کارخانه‌های بزرگ کشور هستند؟

و نود درصد یا فاقد اموال یا املاک هستند یا سقف سپرده و زندگی شان زیر 50 میلیون است ( آمار بانک مرکزی سال 1396 )

و عجیب اینجاست این یک ونیم درصد یا اعضاء اصلی یا هوادار و وابسته‌های یکی از دو جناح هستند؟

حتی موارد زیادی وجود دارد که عضو دو جناح هستند ( پدر اصول گرا پسر اصلاح طلب یا همسر اصلاح طلب ) این نشان می‌دهد اینان حتی نه این هستند نه آن برای مصلحت روزگار به این و آن چسبیده اند؟

عجیب اینجاست که امروز هر دو جناح دقیقا مانند طلحه و زبیر دعوی حق طلبی دارند؟

دعوی ارث و میراث از انقلاب دارند برای یک دستمال قیصریه را به آتش می‌کشند.

دعوای آنان نه از روی حق طلبی که از روی تعصب قیبله‌‌‌ای و زیاده خواهی است.

اصلا این سی دو سال اخیر بررسی کنیم هرکدام به ترتیب هر هشت سال بر مسند بودند؟

نتیجه کارشان شده یک کشور فقر زده یک کشور عقب مانده یک کشور غارت شده به وسیله اغنیا؟

چون شناخت و تمیز کافی ندارند چون کارشناسی آنان اقیانوسی است به عمق یک بند انگشت تمام سرمایه‌ها و امکانات را هم هدر داده اند.

هر دو نتیجه کارشان بسیار خسارت بار و منفی بوده است.

می‌خواهید رقم به رقم بشمارم بیش از یکصد فقره خسارت در این سه ده بر جای گذاشته اند.

بیچاره مردمی‌که دل به اینان دوخته اند تا برایشان کاری بکنند؟

هر کدام با یک پیش فرض بر مسند می‌نشینند و کثافت می‌زنند میروند و آخر هم دیگران متهم می‌کنند نگذاشتند؟

اگر رهبری و پیشرفت‌های نظامی‌و پیشرفت‌های منطقه‌‌‌ای نبود کشور تا کنون ده بار از بین رفته بود؟

یکی با پیش فرض همکاری بین المللی با سرمایه گذاری خارجی با کنار آمدن با کدخدا؟

دیگری با پول پاشی دویدن شبانه روزی با منحل کردن سازمان برنامه بودجه با نخوت و تکروی؟

هردو مانند انسان کری هستند که به ملاقات مریض رفته اند از خواب هم بیدار نمی‌شوند تا آخر ملاقات در اندیشه اسبق به سر می‌برند؟

نگاهی به متن مثنوی معنوی مولوی خالی از لطف نیست.

آن کری را گفت افزون مایه‌ای

که ترا رنجور شد همسایه‌ای

گفت با خود کر که با گوش گران

من چه دریابم ز گفت آن جوان

خاصه رنجور و ضعیف آواز شد

لیک باید رفت آنجا نیست بد

چون ببینم کان لبش جنبان شود

من قیاسی گیرم آن را هم ز خود

چون بگویم چونی‌‌‌ای محنت‌کشم

او بخواهد گفت نیکم یا خوشم

من بگویم شکر چه خوردی ابا

او بگوید شربتی یا ماش با

من بگویم صحه نوشت کیست آن

از طبیبان پیش تو گوید فلان

من بگویم بس مبارک‌پاست او

چونک او آمد شود کارت نکو

پای او را آزمودستیم ما

هر کجا شد می‌شود حاجت روا

این جوابات قیاسی راست کرد

پیش آن رنجور شد آن نیک‌مرد

گفت چونی گفت مردم گفت شکر

شد ازین رنجور پر آزار و نکر

کین چه شکرست او مگر با ما بدست

کر قیاسی کرد و آن کژ آمدست

بعد از آن گفتش چه خوردی گفت زهر

گفت نوشت باد افزون گشت قهر

بعد از آن گفت از طبیبان کیست او

که همی‌آید به چاره پیش تو

گفت عزرائیل می‌آید برو

گفت پایش بس مبارک شاد شو

کر برون آمد بگفت او شادمان

شکر کش کردم مراعات این زمان

گفت رنجور این عدو جان ماست

ما ندانستیم کو کان جفاست

خاطر رنجور جویان شد سقط

تا که پیغامش کند از هر نمط

همه جامعه شناسان و بزرگان کشور متفق القول هستند که اینک کشور در آستانه خطرناکی از فقر پرخاش مطالبه گری قرار دارد ؟

اینک کاسه صبر بسیاری سر آمده؟

یک اشتباه یک حرکت زشت می‌تواند شورش‌ها به پا کند ؟

در واقع اینک وضع بسیار خطیر و خطرناک است یک حرکت اشتباه دولت یا مجلس یا شورای نگهبان می‌تواند جرقه انفجار عظیمی‌شود؟

لذا نیاز داریم که بسیار عاقلانه با احتیاط از این پیچ تاریخی گذر کنیم نیاز است که آرامش کشور حفظ شود نیاز است که تمام بهانه‌ها از دشمن گرفته شود.

همه ما که در این کشتی جمهوری اسلامی‌ایران نشسته ایم می‌دانیم که استکبار جهانی در صدد است تا از این مشکلات داخلی کشور سوءاستفاده کند دخالت کند مسبب شروع سلسله شورشها شود؟

پیشنهاد می‌کنم برای اینکه بهانه‌های مانند سال 88 از دسترس خارج شود؟

کاندیدا‌های رئیس جمهوری سال 1400 از بین دو جناح کشور نباشد.

شورای نگهبان ده نفر مومن متقی دانشمند و ملی انتخاب کند با آزمون با رای گیری‌های محدود .

مانند رای گیری داخل حوزه علمیه رای گیری داخل دانشگاه رای گیری بین همه اقتصاددانان کشور

به ملت معرفی کند برای انتخاب.

در آخر مردم یک رای گیری منطقی تری را داشته باشند تا در آن نقش قبیله‌‌‌ای جناحی سهم خواهی نباشد بروز نکند .

باشد که دیگر حاکمیت اسلامی‌دچار بازی قبیله‌ها فاسد‌ها جناحها نشود؟

هرچه دایره فشار و کمبودهای دولت افزایش پیدا می‌کند دامنه ریسک و ناپرهیزی دولت نیز بیشتر می‌شود؟

امروز اقتصاد کشور در بدترین وضعیت هفتاد سال اخیر به سر می‌برد؟

دولت بی فکر در اندیشه حذف صفرهای پول ملی است این کار به منزله آتش زدن به ارزش پول ملی کشور خواهد بود.

تقریبا تمامی‌اقتصاد دانان متفق قول هستند این مهم باید در زمان ثبات اقتصادی انجام شود .

نه در حال تورم‌های مکرر روزانه ؟

دولت چون قادر به حل و کاهش مشکلات اقتصادی نیست برای جبران مافات در جای دیگری می‌خواهد قدرت عدم انفعال خودش را نشان دهد.

اگر شما قادر به عمل هستید چرا در زمینه جهش تولید در جهت رفع فقر روزافزون کاری نمی‌کنید؟

برای جبران بی درایتی و بی برنامگی دست به عوض کردن صورت مسئله می‌زنید؟

این همان کاری است که مرتب احمدی نژاد انجام می‌داد.

متاسفانه مجلس خاموش و منفعل هم در این جنایت همکاری کامل با دولت انجام داد.

اولا کار مجلس تمام شده است اینک نمایندگان در فکر آتیه خویش هستند به قول آن روزنامه اصلاح طلب زنبیل درب سازمان تامین اجتماعی و شرکت نفت چیده اند برای استخدام ؟

نمایندگان مجلس اکنون که کار شان تمام است آنروزی که باید کار می‌کردند هم حاصلی نداشتند جز خدمت به مافیا‌های مختلف خدمت به مافیای بانکی خدمت به مافیای خودرو سازی خدمت به اربابان قدرت و ثروت؟

تمام مصوبات مجلس دهم زیر علامت سوال قرار دارد؟

اگر بگویم 99 درصد باید تصیحح یا ابطال شود اغراق نیست.

تمام 80 نماینده‌‌‌ای که فاقد صلاحیت شناخته شدند برای انتخاب مجدد اصلا اکنون باید پشت میله‌های زندان باشند.

اصلا متهم هم نبودند مجرم هستند نماینده‌‌‌ای که با چانه زنی 17 سکه دریافت کرده تا امضاء استیضاح وزیر ( ؟ ) پس بگیرد .

اگر اول انقلاب بود بلاشک به جرم خیانت اعدام می‌شد؟

امروز با کمال پررویی مصاحبه هم می‌کند و تازه کلی هم مدعی است ؟

مجلس جدید هم ( یازده هم) هم مشغول تنظیم رئیس‌ها هستند؟

در حالیکه لازم بود در این فرصت مانده تا شروع به کار رسمی‌مجلس جدید آقایان طرحهای اقتصادی را تهیه می‌کردند برای رهایی از مشکلات اقتصادی اما آقایان مشغول تعیین رئیس کمسیونها و رئیس مجلس هستند اصلا رئیس بودن برای آقایان نان آب شده است؟

امروز مشکلات اقتصادی کشور می‌رود تا مرگ بسیاری را رقم زند؟

آقایان مشغول چه کار زشتی هستند شرم آور است ؟

درست مانند گروهی که غنایم جنگی بدست آورده اند مشغول دان امتیاز و گرفتن سهم هستند؟

در غیاب مجلس دولت هم دارد تاخت و تاز می‌کند .

برای تاراج بیت المال به اسم تمام کردن طرحهای نیمه تمام دست به فروش ( حراج ) به ثمن بخس آن هم با وام فروش بنگاه‌های عمومی‌و دولتی هستند؟

فردا یک مدرسه دولتی یک اداره دولتی یک اداره پست دولتی هم پیدا نخواهد شد؟

همه را به بخش خصوصی ( خصولتی و خودی ) با 50 تا 80 درصد تخفیف واگذار خواهند کرد.

این متن تهیه شده دولت است آهسته آهسته سرکیسه کردن ملت ( حقوق‌های نجومی‌) دیگر در راس امور نیست خوردن آش با کاسه در جریان قرار گرفته است؟

آن هم بدون نظارت مجلس فقط با مصوبه هیئت وزیران؟

شدت اختلاس و بالا کشیدن چنان غلبه پیدا کرده است می‌خواهند کل هستی 250 سال اخیر کشور به تاراج خودشان واگذار کنند؟

تاراج عمومی‌هم نه تاراج خواص چون این امتیازات با امضاء وزیر و استاندار هیئت واگذاری چند معاون امکان پذیر خواهد شد؟

این گونه تاراج کشور در طول تاریخ اصلا سابقه نداشته است.

اصلا حمله مغول به ایران هم اینقدر خسارت اقتصادی نداشت که اکنون می‌خواهند انجام دهند؟

شاید تعجب کنید مغول وقتی به شهری حمله می‌کرد غارت می‌کرد آدم‌ها را می‌کشت و اگر نمی‌توانست ببرد ساختمان‌ها را به آتش می‌کشید.

به هر حال ملک سر جای خودش باقی می‌ماند بعدا مردم جمع می‌شدند ساختمان دوباره ترمیم می‌کردند دوباره می‌ساختند.

اما اینک می‌خواهد تمام ملک را با سند و زمین تاراج کنند؟

نه قابل ترمیم نه قابل بازپس گیری نه قابل ساخت دوباره است.

این خیانت‌های پشت در پشت جز بازی با آتش هستی کشور نیست؟

دولت روحانی دارد به گونه‌‌‌ای عمل می‌کند که انگار بعد از پایان این دولت دیگر قرار نیست کسی در این سرزمین زندگی کند؟

یکی از بزرگترین پیروزی‌های بشری دستیابی به حکومت‌های جمهوری بود اگرچه این پیروزی هم مدیون روش بیعت پیامبر اسلام بود یک تقلب ناشیانه و الگو برداری غیر علمی؟

باز هم این تقلب از عظمت این نوع انتخاب نمی‌کاهد حکومتی تحت کنترل مردم با رای اکثریت اگرچه قوانین ماقبل و مابعد این انتخابات باعث محدودیت بیش از بیش این حکومت‌ها شد؟

در هر حال این نوع جمهوری هنوز به روز ترین نوع حکومت در دنیا شناخته می‌شود.

اما در ایران رئیس جمهور علاوه بر انتخاب توسط مردم موظف است هم قوانین حکومتی و هم موازین اسلامی‌را رعایت کند.

در واقع جمهوری اسلامی‌ایران دارای دو تضمین برای پیروزی و مراقبت از قدرت است.

اگرچه متاسفانه حکومت جمهوری اسلامی‌ایران دچار مشکل جناحی بودن انحرافات قانون گذاری بیشماری شد تا آنجا که رئیس دولت سعی می‌کند هر دو قید قوانین و اسلام را دور بزند؟

نوعی خودخواهی لجاجت و حماقت بر فضای کاخ دیاست جمهوری و پاستور حاکم شده که گویی اینجا آخر قدرت است؟

رئیس جمهور قادر است هر کاری انجام دهد بدون اینکه مسئولیت پاسخ گویی به اعمال خودش را داشته باشد؟

عدم محاکمه احمدی نژاد به این تلقی بیش از بیش دامن زد.

اکنون کشور در بدترین بحرانهای سیاسی اقتصادی و حتی نظامی‌و حاکمیتی روبرو است امروز بیش از هر زمان دیگر کنترل قدرت و کنترل صاحب منصبان اهمیت دارد.

ما با خطرناک ترین تحریمها با خطرناک ترین ویروس همگانی روبرور هستیم آن هم در حالی که دولت و ملت در بحراتهای گذشته توان خود را از دست داده و در حالت صدمه پذیری قرار دارد.

اکنون ماشین قدرت ایران دارد در میدان مین گذاری شده حرکت می‌کند؟

وضع از آنچه برای ملت گفته می‌شود خطرناکتر است.

همین خطیر بودن وضع کشور ایجاب می‌کند رئیس قدرت ( رئیس جمهور ) بیش از گذشته با درک و بینش و عقل جمعی بدون اشتباه حرکت کند.

هر حرکت اشتباه پا گذاشتن روی مین است انفجار است با تلفات بسیار سنگین شاید هم غیر قابل جبران شاید هم آخر کار و پایان کار؟

اما شواهد نشان می‌دهد نه تنها رئیس دولت عاقلانه و مدبرانه حرکت نمی‌کند برای هوا و هوس هم شده دست به هر ناپرهیزی می‌زند؟

بیش از هر ناپرهیزی هزینه‌های هنگفت و فساد مالی و هزینه عظیم دارد کشور را به انحطاط می‌کشاند؟

برای بدست این ریخت و پاش‌های اختلاس و تامین مالی متاسفانه دولت دارد روی مین می‌رود؟

دستکاری عمدی بورس فروش فله و افزایش قیمت غیر عادی می‌تواند یک انفجار بزرگ برای کشور رقم بزند؟

انفجار قیمتها ؟

درست امروز که کشور نیاز به ثبات نیاز به هدایت عاقلانه نیاز به رها سازی اقتصاد و نیاز به هدایت بخش خصوصی برای کار بیشتر دارد؟

دولت دارد بیشتر از گذشته ناپرهیزی می‌کند؟

این انفجار قیمتها نکند خدای ناکرده مطلوب آقای روحانی باشد یا هست؟

نکند ایشان همچنان در اندیشه فشار از پایین و چانه زنی از بالا برای پیگیری پروژه "مذاکره " هستند چنین خیانت عظیمی‌را انجام می‌دهند؟

اگرچه ایشان نشان داده همواره به عاقبت کار نمی‌اندیشند؟

همواره خلاف و تمرد را برای نشان دادن قدرت خویش نمایش می‌دهند؟

این گونه خودخواهی اکنون می‌تواند بسیار گران برای کشور تمام شود؟

امروز سطح قیمتها در حال جوش هست در حال غلیان کردن است.

قیمت در بازار روزانه افزایش پیدا می‌کند.

هر گونه حماقت و اشتباه می‌تواند به انفجار قیمتها ؟

انفجار اقتصاد و انفجار سیاسی و امنیتی منجر شود؟

شورش بنزینی آبان 98 نشان داد که نا امیدی مردم فقیر شده و قدرت خرید از دست داه می‌تواند بزرگترین بمب انفجاری امروز ایران باشد؟

نگه داشتن این جمعیت 80 درصدی در کنار حماقت‌های دولت روحانی مانند نگه داشتن بنزین در کنار آتش سیگار می‌باشد.

سالهاست کشور وارد جناح بازی شده و مرتب جناحهای سیاسی حکومت را یک در میان بدست می‌گیرند هشت سال اصول گرایان بر مسند رئیس جمهوری می‌نشینند و هشت سال اصلاح طلبان یا هم پیمانان آنان در این هشت سال هر کدام از دو طرف دست به تسویه کارشناسان و مدیران دولتی می‌زنند؟

حتی دیده شده تا آبدارچی مدیرعامل و نامه رسان هم اتوبوسی برکنار می‌شوند جایگزین می‌شوند.

عجیب اینجاست که با آمدن هر گروه تمام برنامه‌ها اولویت‌ها تغییر می‌کند گاهی صد در صد برنامه و اصول جدید مغایر اصول قبلی هستند.

اولویت در برکناری اعضای وابسته گروه رقیب است اگر چه منصوب شده جدید فاقد هر گونه تشخص هر گونه امتیاز یا حتی تفکر مدیریتی یا تشخیصی باشد؟

این بلا چنان مدیریت کشور را از صاحب نظران مسلط و نخبگان برنامه ریز و استراتژیست خالی کرده است که دولت به یک لاستیک سرگردان داخل آبهای مواج رها شده تبدیل شده است؟

هیچ برنامه کلان و تفکر استراتژیست در دولت دیده نمی‌شود کشور از هر گونه مغز فرا نگر و آینده بین و روند ساز محروم شده است.

این بازی باخت باخت به علت تغییرات سریع در مدیریت‌های کشور سبب بلای خانمان سوز بی راهبردی و اکنون که کشور در تحریم و بحران کزرونا به سر می‌برد باعث به وجود آمدن خلاء مغزان متفکر شده است.

اگر یک ثبات حکومتی در مدیریت کشور بود اکنون مغز‌ها و مردان مسلط به سیاست و اقتصاد کشور خانه نشین نبودند.

اکنون مستان قدرت عربده من چنین و چنان هستم می‌کشند اما هیچ کار‌ی از دستشان برنمی‌آید.

اکنون دولت فاقد حتی یک استراتژیست درجه دو است حتی یک راه حل متوسظ و ضعیف هم ارائه نمی‌شود.

این دیگر فاجعه تمام است دولت چنان مشغول و منفعل در فاجعه کرونا شده انگار یک لاستیک کهنه ماشین را که مرتب پنجر می‌شود با انگشت دست می‌خواهد سوراخهایش را بگیرد.

این برنامه نداشتن و راه حل جدید نداشتن خون تازه در دولت نبودن بسیار خطرناک است؟

این نبود مغز یا مغزان متفکر سبب شکست مطلق خواهد شد.

هر روز آقای روحانی در مقابل دوربین‌های تلویزیون ظاهر می‌شود یک افاضات بی سر وته بی برنامه خلق الساعه و گاه متضاد بلغور می‌کند تا بگوید من هستم ؟

این روش ابداعی و احمقانه‌‌‌ای بود که هشت سال احمدی نژاد دنبال کرد تا امروز کشور هفتصد میلیارد دلاری دست گدایی برای پنج میلیارد دلار وام به صندوق بین المللی پول دراز کند؟

برای تهیه پنج میلیارد دلار حداقل ده راه وجود داشت که دولت بدترین و زشت ترین آن را اختیار کرد؟

اکنون تهی بودن دولت از متفکران سیاسی اقتصادی موجب مشکلات حل نشده بسیاری شده

که در واقع با مجموعه عظیم مشکلات روبرو هستیم؟

کم نیستند بزرگان و مردان کارشناس بی طرف خانه نشین شده گوشه نشین شده به بازی گرفته نشده که در این موقع خطیر می‌توانستند گره‌های کشور باز کنند؟

و عجیب اینجاست که دولت هیچکس را هم برای مشارکت فکری قبول ندارد؟

برخلف شعارهای مکرر قبول کارشناسان و ارائه راه حل از طرف دانشگاه دولت فقط راه خود را می‌رود و حضور بقیه را برای نمایش و صحنه آرایی می‌خواهد.

تمام گردهمایی‌های انجام شده نشان داد که روحانی فقط دارد نمایش قبول کارشناسان و عقل جمعی را بازی می‌کند در خلوت همان کند که از قبل انجام می‌داد.

از حیانت دولت بگذریم ؟

اکنون که کرونا بسیاری را در خود فرو برده بهترین موقع بهره برداری از اقتصاد پسا کرونا جهان هستیم

اگر دولت بتواند یک مذاکرات محرمانه و پشت پرده با کنشگران اقتصادی دنیا دنبال کند.

خواهد توانست بازار و قدرت اقتصادی ایران برای آینده تامین کند.

در دنیا یک سری کشورها مشتری نفت هستند درست است نفت ذلیل و خوار شده اما به هر حال ما فروشنده نفت هستیم آنان خریدار نفت.

مهم نیست قیمت روز نفت بشکه‌‌‌ای چند باشد مهم نوشتن یا رعایت یک قرارداد چند ساله عظیم است حتی چند درصد زیر قیمت بازار حتی با دریافت قسمت عطیمی‌از وجه به صورت کالا و خدمات اکنون امکان پذیر است؟

همینطور قرار دادهای مبادله کالا با کشورهای مختلف بخصوص اکنون کرونا وضع اقتصادی تاریکی را برای کشورها بوجود آورده امکان استفاده از این فرصت فراهم است.

حتی کشورهای اروپایی هر دعوت به مبادله‌‌‌ای را بی پاسخ نخواهند گذاشت حتی اگر لازم باشد در مقابل آمریکا بایستند؟

این تاریکی و ظلمت کرونا برای شبیخون اقتصادی به آمریکا فرصت بسیار مناسبی است؟

من اعتقاد دارم حتی یک قرار داد عظیم بالای یکصد میلیارد دلار می‌تواند هر شرکت آمریکایی را هم برای آینده مشتاق به معامله کند چه رسد به قرار دادهای یک تریلیون دلاری که می‌تواند چین و اعضا اصلی شورای امنیت را هم به میدان بکشاند .

اکنون وقت بازی در میدان کرونا زده است اگر هوشیار باشیم؟

فرو شکستن اقتصادهای بزرگ آنان قادر به هر ریسکی خواهد کرد؟

خرید یکصد میلیارد دلار ماشین آلات تولید و سواری از ژاپن در ازای نفت می‌تواند هر بازیگری را به میدان بکشاند؟

حتی کمپانی تویوتا یا میتسوبیشی را می‌توان به بازار کشاند؟

فکر نکنید قرار داد یکصد میلیاردی برای ماشین آلات چه بدرد کشور می‌خورد این معامله در گام اول یک شروع برای فرو ریزی تحریم است در گام دوم نیازهای بسیاری را برآورده خواهد کرد حتی در مصرف بنزین و گازوئیل صرفه جویی عظیم خواهد داشت حتی می‌توان این خرید به صورت CKD انجام داد تا شرکت‌های مانند هپکو را به فعالیت مستمر واداشت.

باید دانست قوانین تحریم تا ابد پایدار نمی‌ماند اینان در بحران کرونا قابل شکست و فرو ریزی هستند؟

اگر دقیق و با اطلاعات حرکت کنیم حتی کاترپیلار آمریکایی را هم می‌توان به معاملعه گرفت؟

اکنون بازی اقتصادی در دنیا تعریف دیگری پیدا کرده معنای مرگ و زندگی دارد برای بسیاری؟

حتی مرگ و زندگی اقتصادی بسیاری از کشورها؟

باید منافذ رخنه را شناخت شرکت‌های در معرض ورشکستگی در معرض آسیب شدید در معرض تعطیلی در معرض بسته شدن کامل را شناخت این شرکت‌ها راه نفوذ هستند.

بازی هوشیارانه ما می‌تواند ورق بازی را به نفع تهران رقم بزند ولو این بازی مخفیانه و زیر میزی انجام شود.

به هر حال آمریکا هم بسیار از کرونا صدمه دیده و در مقابل اصرار خودی‌ها ممکن است تمکین یا سکوت کند.